«فَوَقيهُ اللّهُ سَيِّئاتِ مامَكَرُوا وَ حاقَ بآلِ فِرْعَونَ سُوءُ العَذابِ اَلنَّارُ يُعْرَضُونَ عَليْها غُدُوّا وَعَشِيّا وَ يَوْمَ تقُومُ السّاعَةُ أَدْخِلوا آلَ فِرعَوْنَ اَشَدَّ العَذابِ»(1)
اين آيه ماجراى مكر و حيله فرعونيان با قوم موسى را كه سرانجام به هلاك شدن آل فرعون منجر گرديد، چنين بيان مىدارد:
«فَوَقيهُ اللّهُ سَيِّئات مامَكَرُوا»
آنان، آهنگ كشتن موسى و قومش را نمودند و خداى تعالى، ايشان را از شرّ فرعونيان نگه داشت و مكرشان را به خودشان برگرداند و همگى را در دريا غرق ساخت.
«وَ حاقَ بآلِ فِرْعَونَ سُوءُ العَذابِ»
پس از آنكه فرعونيان غرق شدند، در جهان برزخى، دچار «عذاب سوء» گرديدند.
«اَلنَّارُ يُعْرَضُونَ عَليْها غُدُوّا وَعَشيّا»
اين «عذاب سوء» عبارت است از: روبهروى آتش نماياندن آنان در صبحگاه و شامگاه.
«وَ يَوْمَ تقُومُ السّاعَةُ أَدْخِلوا آلَ فِرعَوْنَ اَشَدَّ العَذابِ»
آنگاه كه قيامت بر پا شود، عذابى سختتر از «عذاب سوء» نصيب فرعونيان گردد كه از آن به عذاب شديدتر تعبير مىگردد و عبارت است از: افكندن فرعونيان در آتش.
(1). مؤمن (40) آيه 45 ـ 46.