كارهاى نيك فرا مىخواند؛ ايمان را در دل مىآفريند و به زندگى و حيات انسان معنا و جهت مىدهد.
آيا «مرگ» نيستى، نابودى، فنا و انهدام است؛ يا تحول، تطور و انتقال از جايى به جايى و از جهانى به جهانى ديگر؟
اين پرسش، همواره براى بشر مطرح بوده، هست و خواهد بود و هر كس از دير زمان مايل بوده است پاسخ آن را بيابد و يا به پاسخى كه ديگران دادهاند، ايمان و اعتقاد پيدا كند.
ما، چون مسلمانيم و به قرآن ايمان داريم؛ پاسخ آن را از كلام خداوند تعالى مىگيريم:
الف ـ قرآن، در اين باره (ماهيت مرگ) كلمه «توفّى» را به كار مىبرد.
واژه «توفّى» در شكلهاى گوناگون از ماده «وَفى» 66 بار به كار رفته است و در چهارده آيه، رسما از مرگ به «توفّى» تعبير مىشود.(1)
در «قاموس قرآن» وَفى و تَوفّى چنين معنا شده است:
«وفاء و ايفاء به معنى تمام كردن است ـ وفاى به عهد، يعنى اينكه آن را بدون كم و كاست و مطابق وعده انجام دهى و توفّى به معناى اخذ بهطور تمام و كمال است (تَوَفَّيتُ الْمال؛ يعنى، تمام مال را
(1). با استفاده از: «حيات اخروى»، شهيد مرتضى مطهرى، ص8، دفتر انتشارات اسلامى.