حیات پس از مرگ نسخه متنی

بدون كم و كسر دريافت كردم)».(1)

انسان، در هنگام مرگ با تمام شخصيت و واقعيتش تحويل فرشتگان الهى مىگردد و آنها نيزبه طور كامل و تمام او را دريافت مىدارند؛ لذا از مرگ تعبير به «وفات» يا «توفّى» مىشود؛ بنابراين، مرگ از ديدگاه قرآن، نيستى، نابودى و فنا نيست؛ بلكه انتقال از جهانى به جهانى و از خانه‏اى به خانه‏اى ديگر است.

به آياتى در اين‏باره، توجه فرماييد:

«حتّى اِذا جاءَ اَحَدَكُم الْمَوتُ تَوَفَّتْهُ رُسُلُنَا»(2)

آنگاه كه مرگ يكى از شما فرا رسد، فرستادگان ما، او را [به تمام و كمال[ دريافت مىكنند.

«قُل يَتَوَفّاكُم مَلَكُ الْمَوتِ الَّذى وُكِّلَ بِكُم ثُمَّ اِلى رَبِّكُم تُرْجَعُونَ»(3)

بگو: همانا فرشته مرگ كه مسؤوليت گرفتن جانها به او سپرده شده است، در هنگام مرگ [به تمام و كمال] شما را دريافت مىدارد.

«اَعْبُدُ اللّه‏َ الّذى يَتَوفّاكُم»(4)

خدايى را عبادت مىكنم كه مرگ همه شما به امر اوست.

(1). برگرفته از: «قاموس قرآن»، على اكبر قرشى، ج7، ص 230 ـ 231، دارالكتب الاسلامية.

(2). انعام (6) آيه 61.

(3). سجده (32) آيه 11.

(4). يونس (10) آيه 104.