آيه دهم - حیات پس از مرگ نسخه متنی

بين اين دو نوع عذاب، با حرف عطف «ثُمَّ» ـ كه دلالت بر ترتيب منفصل و فاصله طولانى دارد ـ جدايى حاصل شده است؛ از اين رو هر دو عذاب، مربوط به آخرت نيست؛ بلكه عذاب اول در جهان برزخى و عذاب دوم در جهان اخروى واقع مىشود.

آيه دهم

«مِمّا خَطيئاتِهم اُغْرِقُوا فَاُدخِلُوا نارا فَلَمْ يَجِدُوا لَهُم مِنْ دُونِ اللّه‏ِ اَنْصارا»(1)

بر قوم گستاخ و سركش نوح كه دستورات الهى را پيروى نمىكردند و از پيامبرشان نيز حرف شنوى نداشتند و او را مورد استهزا و تمسخر قرار مىدادند، عذابى كُشنده فرود آمد.

خداوند، درباره چگونگى عذاب آنان مىفرمايد:

«مِمّا خَطيئاتِهم اُغْرِقُوا»

نخستين بار در طوفانى كه به امر خدا روى داد ـ و در تاريخ به «طوفان نوح» معروف است ـ غرق و هلاك شدند.

«فَاُدخِلُوا نارا»

پس از مرگ ـ در دنيا ـ به آتش افكنده شدند.

«فَلَمْ يَجِدُوا لَهُم مِنْ دُونِ اللّه‏ِ اَنْصارا»

در آن حال، غير از خدا، هيچ ياورى را توانا نيافتند كه قادر بر كمك و يارى بر آنان و نجاتشان از عذاب آتش باشد. [كنايه از اين است كه هنگام افتادن در

(1). نوح (71) آيه 25.