فصل هفتـم: تجسم عــمل - حیات پس از مرگ نسخه متنی

فصل هفتـم:

تجسم عــمل

عمل، بهترين همراه

«يَوْمَ تَجِدُ كُلُّ نَفْسٍ ما عَمِلَتْ مِنْ خَيْرٍ مُحْضَرا وَ ما عَمِلَتْ مِنْ سُوءٍ تَوَدُّ لَوْ اَنَّ بَيْنَها وَبَيْنَهُ اَمَدا بَعيدا»(1)

[به ياد آر!] روزى كه انسان هر كار نيك و بد خويش را حاضر بيند و آرزو كند: اى كاش! ميان او و كردار زشتش، فاصله زيادى مىبود.

«وَوَجَدوا ماعَمِلُوا حاضِرا وَلايَظْلِمُ رَبُّكَ اَحَدا»(2)

تمام اعمالشان در آن دنيا مجسم شود و خدا به هيچ كس ستم نخواهد كرد.

(1). آل عمران (3) آيه 30.

(2). كهف (18) آيه 49.