چگونه به خدا كفر مىورزيد! در حالى كه مرده بوديد و خدا شما را زنده كرد؛ ديگربار، بميراند؛ باز زنده كند و سرانجام نيز به سوى او خواهيد رفت.
«إنَّ الَّذينَ تَوَفّاهُمُ الِمَلائِكُةُ ظالِمى أَنْفُسِهِم قالُوا فيمَ كُنْتُم قالُوا كُنّا مُسْتَضْعَفينَ فى الأَرْضِ قالُوا أَلَمْ تَكُنْ أَرْضُ اللّهِ واسعةً فَتُهاجِرُوا فيها فَأُولئِكَ مَأْويهُم جَهَنَّمُ وَسائَتْ مَصيراً»(1)
فرشتگان، هنگامى كه جان ستمگران را گيرند؛ [آنها را مورد بازخواست قرارداده] پرسند: «چرا در دنيا بد كردار بوديد؟»
گويند: «ما در زمين، مستضعف و ناتوان بوديم».
فرشتگان گويند: «آيا زمين خدا گسترده نبود كه [از سرزمين جهل و كفر به وادى علم و ايمان بشتابيد و] هجرت كنيد؟»
[اين بهانهها را نپذيرند] جايگاهشان «جهنم» است كه بد جايگاهى است.
«إلاَّ الْمُسْتَضْعَفينَ مِنَ الرِّجالِ وَ النِّساءِ وَالْوِلْدانِ لايَسْتَطيعُونَ حيلَةً وَلايَهْتَدُونَ سَبيلاً فَأُولئِكَ عَسَى اللّهُ أَنْ يَعْفُوَ عَنْهُمْ وَ كانَ اللّهُ عَفُوّاً غَفُوراً»(2)
آن گروه از مردان، زنان و كودكانى كه ناتوان بودند و گريزى برايشان ميسر نبود و راهى براى نجات نمىيافتند به بخشش و رحمت خداوند اميدوار باشند كه خداوند بخشنده و آمرزنده است.
(1). نساء (4) آيه 97. (2). نساء (4) آيه 98 ـ 99.