فرمود: «به شكل گنجشك يا كوچك‏تر از آن!».(1)

يادآورى مىشود كه برزخيان، چون از بدن لطيف مثالي(شبيه اجسام جن و ملائكه) برخوردارند؛ در هنگام ديدار خود از دنيا، ديده نمىشوند.(2)

حكايتى پندآميز

در پايان اين گفتار، با ذكر حكايتى به ترسيم سيماى روشن‏ترى از اين جهان مىپردازيم. ماجراى زير را از كتاب «خزائن» مرحوم علامه نراقى قدس‏سره بيان مىكنيم. ايشان اين حكايت را از زبان يارى صديق و دوستى مورد اعتماد چنين بازگو مىنمايد:

«در ايام جوانى با پدرم و جمعى از دوستان، هنگام عيد نوروز، ديد و بازديد مىكرديم. براى ديدار يكى از آشنايان به طرف خانه‏اش ـ كه نزديك قبرستان بود ـ رفتيم. گفتند: خانه نيست.

يكى از همراهان، پيشنهاد كرد كه براى رفع خستگى و زيارت اهل قبور، سرى به قبرستان بزنيم. وقتى به آنجا رسيديم، يكى از رفقا

(1). «الكافى»، ج3، ص231. «بحار»، ج6، ص257:

ـ يزور المؤمن اهله؟ قال (عليه السلام): «نعم».

ـ فى كم؟ قال: «على قدر فضائلهم منهم من يزور فى يوم و...».

ـ فى اى ساعة؟ قال: «عند زوال الشمس».

ـ فى اى صورة؟ قال: فى صورة العصفور، أو أصغر من ذلك!».

(2). البته گاهى كه مصلحتى يا پند و عبرتى براى اهل دنيا در كار باشد (مانند اجسام جن و ملائكه كه بعضى مواقع به اذن خدا ظاهر مىشوند) چهره برزخيان نيز آشكار مىگردد.