كربلا خاكت دهد بوى بهشت كربلا خاكت معطّر از چه شد كربلا گو بوى عطرت از كجاست كربلا بوى خدائى ميدهى كربلا جانم فداى بوى تو كربلا گشتى معلّى بعد از آن كربلا من زنده از بوى تواءم كربلا هر كس كه يادت مىكند زائرت حق را زيارت ميكند

كربلا هستى تو چون كوى بهشت بين گلها امتيازت از كه شد عنبر و بوى عنبرت از كجاست كى ز او بوى جدائى ميدهى كى شود رو آورم بر سوى تو برتر از عرش خدائى بعد از آن كربلا من عاشق روى تواءم زائرت حق را زيارت ميكند زائرت حق را زيارت ميكند