گرچه در برخى روايات آمده است موسى در آن هنگام كه اين دعا را كرد به نانى محتاج بود، اما اين دعا مخصوص نان و خوراكى نيست بلكه براى همه احتياجات به كار ميآيد. دليلش اين است كه موسى پس از اين دعا صاحب همه چيز شد.
3. موسى مدتى را كه با شعيب عهد بسته بود در مدين بماند و سپس با خانواده و گله و دارايى خود رو به سوى وطن آورد تا به طور سينا رسيد. در آنجا، نورى از دور پديدار شد. به سوى آن رفت تا براى گرم شدن همراهان از آن شعلهاى برگيرد. آن نور حق تعالى بود كه بر درختى تجلّى كرده بود. در آنجا بزرگترين حادثه زندگانى موسى كه رسالت اوست رخ مينمايد. موسى پيامبر شد و معجزه هم، كه دليل صدق ادعاى وى بود، به او اعطا شد.
سر آغاز مأموريت او، رفتن به دربار فرعون و هشدار و انذار و دعوت او به سوى خداوند متعال اعلام شد.
در اين هنگام كه موسى مأموريت را دشوار يافت به در گاه الهى رو كرد و گفت:
رَبِّ اشْرَحْ لِى صَدْرِى * وَيَسِّـرْ لِى أَمْرِى * وَ احْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِسانِى * يَـفْـقَهُوا قَـوْلِى * وَاجْـعَلْ لِى وَزِيراً مِـنْ أَهْـلِى * هـرُونَ أَخِى * اُشْـدُدْ بِهِ أَزْرِى * وَأَشْرِكْهُ فِى أَمْرِى * كَى نُـسَـبِّـحَكَ كَثِـيراً * وَنَذكُرَكَ كَثِـيراً * إِنَّكَ كُنْتَ بِنا بَصِـيراً؛1
بارالها، سينهام را گشاده دار. مأموريتم را برايم آسان كن. گره از زبانم
1. طه (20) آيات 25 ـ 35.