يقين خواهد نمود كه اين علم، اكتسابى نيست و كسى با قدرت و توانِ بشرى نمي‌تواند باين مرتبه دست يابد، و جز با تأييد آسمانى اين مقام براى كسى فراهم نيايد، بلكه شمائل و احوال آن بزرگوار، خود شاهدى بر صدقِ گفتار آن حضرت است بگونه‌اى كه چون اعراب آن حضرت را مي‌ديدند مي‌گفتند بخدا قسم اين چهره، چهرة آدم دروغگو نيست، و چهرة آن بزرگوار بر صِدق ادّعاى آن حضرت گواهى مي‌داد تا چه رسد به اينكه كسى اخلاق و رفتار آن حضرت را مشاهده كند، و ذاتِ اقدس حق، بدون اينكه آن بزرگوار علمى تحصيل كند، و كتابى مطالعه نمايد و يا در طلبِ علم بجائى سفر نمايد اين مرتبه معرفت را به آن حضرت ارزانى داشته و در حاليكه آن بزرگوار بين جاهل‌ترينِ اقوام آن عصر، بصورت كودكى يتيم و ضعيف و مستضعف بسر مي‌برد، اين اخلاق حسنه و آدابِ نيكو، و اين معرفت به مسائل فقهى ـ گذشته از آن علم ديگر و معرف حضرتش به خدا و ملائكه و كتب آسمانى و پيامبران و غير اينها از خصوصيّات نبوّت ـ اگر مسئله، مسئله وحى نبوده از كجا براى آن حضرت فراهم آمده است، و كجا يك انسان مي‌تواند مستقلاً باين مقام برسد.
و اگر جز همين مورد در سيرة آن بزرگوار نبود براى اثباتِ نبوت آن حضرت كافى بود در حاليكه آن بزرگوار را معجزات و آياتى است كه جاى هيچ شك و ترديدى براى كسى باقى نمي‌گذارد، مثل دو نيمه شدن ماه، و جوشيدنِ آب از بين انگشتانِ آن حضرت، و اِطعامِ افراد بسيارى از طعامى اندك، و غير اينها كه از شماره بيرون است.