آداب فجر

پس چون صبح طلوع نمود مي‌گوئى:

يا فالِقَهُ مِنْ حَيْثُ لا اَرى. وَ مُحْزِجَهُ مِنْ حَيْثُ اَرى صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَاْجعَلْ اَوَّلَ يَوْمِنا هذا اصَلاحاً وَ اَوْسَطَهُ فَلاحاً وَ آخِرَهُ نَجاحاً.

سپس كلمة توحيدى كه نوح بواسطة آن بندة سپاسگزار و عبد شكور نام گرفت ده مرتبه مي‌گوئى و آن اين است:

اَللّهُمَ اِنّى اَشْهَدُكَ اِنَّهُ ما اَصْبَحَ بِى مِنْ نِعْمَةٍ اَوْ عافِيَة فِى دِيْنٍ اَوْدُنْيا فَمِنْكَ وَحْدَكَ لا شَرِيْكَ لَكَ، لَكَ الْحَمْدُ وَ الشُّكْرُ عَلَى، حَتّى تَرْضى وَ بَعْدَ الرِضا.

سپس در حاليكه رو بقبله ايستاده‌اى و انگشتها را بر گوشها نهاده‌اى با صداى بلند و با تأنى به گفتن اذان مي‌پردازى، و هر فصلى را كه گفتى تأملى مي‌نمائى و بعد فصل ديگر را بر زبان مي‌آورى، بدون اينكه به چپ و راست بنگرى و يا در اثناء اذان سخنى بر زبان جارى كنى، و چون نام پيامبر را بردى بر آن حضرت درود مي‌فرستى و بين اذان و اقامه به يك سجده، و يا با قدمى كه به پيش برمي‌دارى و بر مي‌گردى، فاصله مي‌اندازى و مي‌گوئى:

اَللّهُمَ اَجْعَلَ قَلْبِى بارّاً وَ عَيْشِى قارّاً وَ اْرْزُقْنِى داراً وَ اجُعَلْ لِى عِنْدَ قَبْرِ رَسُولِكَ مُسْتَقرّاً وَ قَراراً.

(1). در اينگونه موارد خوانندگان عزيز به فتواى مجتهدى كه از او تقليد مي‌كنند مراجعه فرمايند. م.