عبد الرحيم بن واقدى خراسانى كه از شعيب اعرابى روايت مى كند. خطيب بغدادى مى نويسد: در روايت وى نادرستى ها و زشتى هاست، زيرا از راويان ضعيف و مجهول نقل شده است. اين شخص از شعيب بن يونس اعرابى نقل مى كند و وى از جمعى راويان ضعيف يا ناشناسى كه خطيب بغدادى در ذكر عبد الرحيم واقدى به آنان اشاره كرده است0 از موسى بن صهيب كه ابن حجر در " لسان الميزان " مى گويد: حديث جعل مى كرد و مى دزديد. و ابن جوزى پس از ذكر روايت باطل و بى اساسى مى گويد اين روايت بدون شك جعلى است ويحيى متهم به جعل است. يحيى بن معين مى گويد: او دجال و دغلباز اين امت است. او از عبد الله بن شرحبيل از مردى از قريش نقل كرده است و اين موجودى كه اسناد اين روايت به او منتهى مى شود و ممكن است آفت روايت باشد ناشناخته است و اگر فرضا به دنيا آمده و چنين كسى بوده باشد معلوم نيست كيست و چگونه كسى است.
اين طريق روائى آن روايت است، و آن هم نوشته بخارى و ابن سكن و ابو عمر و ابن حجر در بطلان و نادرستى آن. از اينها گذشته، پيمان بردارى ميان مهاجران در مكه و پيش از هجرت بسته شده است، نه در مدينه، و آنچه پنج ماه پس از هجرت در مدينه صورت گرفته پيمان برادرى ميان مهاجران و انصار است و در اين پيمان ميان ابو بكر با خارجه بن زيد انصارى پيمان برادرى بسته شده است و ميان عمر با عتبان بن مالك، و ميان عثمان با اوس بن ثابت و ميان زبير با سلمه بن سلامه، و ميان طلحه با كعب بن مالك، و ميان عبد الرحمن بن عوف با سعد بن ربيع. بنابراين حرف جاعل روايت كه مى گويد: به نزد رسول خدا در مسجدش رسيدم. يا: در حالى كه در مسجد مدينه بوديم رسول خدا در رسيد. گويا ترين شاهد است بر جعلى بودن روايتش