چرا كه او را بهترين مخلوقات در غدير، بصراحت به جانشينى خود برگزيد و فرمود: - هر كه را من مولاى او هستم، پس از من اين على مولاى او است. و با بانگ بلند، اين ندار را همه شنيدند و شهادت دادند. - هر گاه به احوال دختر پيامبر- صلى الله عليه و اله و عليهما- بنگرى، كه چگونه اين دختر خانه زاد پيامبر، پس از او مغضوب قرار گرفت. - و فاجعه جانگذار امام حسن بزرگوار عليه السلام كه چگونه خانه نشين شد، و به چشمان اشگبار و جگر پاره پاره او نگاه كنى. - و سوك و اندوه قتل حسين عليه السلام را كه چنو، هيچ كسى با نيرنگ به قتل نرسيده. - آنجا كه او را در كربلا به خاك هلاك انداختند، و ياران و فرزندانش را كشتند. - و زنان آل محمد- صلوات الله عليهم- را به اسيرى گرفته، و سوار بر شتران سرخ، به همه جا گرداندند. - هر گاه به اين منظره جانگذار، كه زنجير بر گردن حضرت سجاد عليه السلام انداختند، و سر بزرگوار حسين عليه السلام را در پيش روى آن حضرت منتقل كردند. - و احوال نه تن ديگر از امامان عليهم السلام را كه در مقابله با مخالفان بودند و چگونه به خصومت آنان كمر بستند، هر گاه مطالعه كنى، - كه چگونه همگى يا مطرود و يا مسموم و محبوس بودند، و زنجير بر گردن داشتند، - براستى اذعان خواهى كرد كه هيچك از اين مدعيان مسند خلافت پيامبر و مخالفان خاندان او، پايگاه شريفى نداشتند، و به مراد خود نرسيدند و اين ابيات از اوست: