ترجمه الغدیر

عبدالحسین امینی؛ مترجمین: محمدتقی واحدی، علی شیخ السلامی، سید جمال موسوی، محمدباقر بهبودی، زین العابدین قربانی لاهیجی، محمد شریف رازی، علی اکبر ثبوت، جلال الدین فارسی، جلیل تجلیل

جلد 22 -صفحه : 227/ 59
نمايش فراداده

بهاء المله و الدين

تولد 953 وفات 1031

خدا، بر آن شبهايى كه تا به صبح بيدارى كشيده، و ديده از ديدار ستارگان به تماشاى زيبا خان دوختيم، بركت دهاد.

آنگاه كه ستاره و ماه، سر گشته و حيران گشتند، و آنكه خوابش مى ربود، خواب را از خود دور كرد.

و بدين گونه، شب به روز جهان افروز مبدل گشت.

در آن هنگام، ما سوار بال تاريكى شده و به يكديگر پناهنده مى شديم. و ساقى برخاسته، از ميان تيرگى بدر مى آمد، و همچون ماه كه نور افشانى كند طلوع مى كرد.

با نور پر فروغ خويش با رخسارى كه ماه عالمتاب شبانگاه را رسوا مى كرد،