خـاك قـم گشته مـقدّس از جـلا ل فاطمه تـا بش شـمع و چـراغ و كـهرباي نـورها صـا في آيــينه ايــوان نـيكو مـنظرش عـطر آگين گشـته گـر اين بارگاه جنّتي بر سر ما سـايه ا فكـن از كرامت اي بتول آفت دلهـا غـم است بر درگـه معصومه ام يا رب از غم ها مرا بـرهان هـم از افسردگي كـبريا از درگـهش كس را نكـرده نـا اميد خـاصّه آنكو داشت پشتيبان مثال فاطمه

نـور باران گشـته ايـن شهر از جـمال فاطمه بـا شد از نـقد جـمال بـي مثال فـاطمه گــوشه اي از صـا في قـلب زلال فـاطمه اين نسيمي است از عبير بي همال فاطمه شد سعيد آن كس كه بُد اندر ظلا ل فاطمه حـرمت مـن حـرمت عزّو جـلا ل فاطمه عـفو كن ما را بـه قلب پـر مـلال فاطمه خـاصّه آنكو داشت پشتيبان مثال فاطمه خـاصّه آنكو داشت پشتيبان مثال فاطمه