آيـتي از خـــداست مـعصومه جـــلوه اي از جـــمال قرآن عـــطر بــاغ مــحمّدي دارد پـــرتوي از تــَلَأْلــُؤِ زهــرا مــاه عــفّت نقابِ آل كسـا اختري در مدار شمس شمـوس زائران ، يك دَرِ‌ بهشت اينجا ست در تــوسّل بـه عتـرت و قـرآن از مـدينه ، بـه قصد خـطه طوس تـا زيـارت كـند بـرادر خـويش روز و شب ، عـا شقي بـيا بان گـرد يا مگــر اوست ، زيـنب دگــري تـا بـداني كـه نيمه ره جـان دا د از وطـــن دور و از بـــرادر دور گر چه نشكسته سينه و پـهلويش داغ زهـــــرا و داغ اجـــدادش هر حسينيّه بيت او ست ( حسان ) چونكه صاحب عزاست ، معصومه

لطـف بي ا نـتها ست ، مـعصومه چهره اي حق نـما ست ، مـعصومه زاده مــصطفي است ، مـعصومه گـوهري پـر بـها ست، مـعصومه دخــتر مـرتضا ست ، مـعصومه يعني اُخت الرّضا ست ، مـعصومه تـربتش بـا صـفا ست ، مـعصومه بـاب حـاجات مـا ست ، مـعصومه رهروي خسـته پا ست ، مـعصومه فكـر و ذكرش دعاست ، معصومه خـواهري بـا و فـاست ، مـعصومه كــز بــرادر جــداست ، مـعصومه بـنگر اكـنون كـجاست ، مـعصومه حسرتش غـم فـزاست ، مـعصومه در دلش داغــها ست ، مـعصومه وارث كـــربلاست ، مــعصومه چونكه صاحب عزاست ، معصومه چونكه صاحب عزاست ، معصومه