وَ قاتِلُوا «1» الْمُشْرِكِينَ كَافَّةً كَما يُقاتِلُونَكُمْ كَافَّةً: 36 «2». و نيز بدين سورة اندر همى گويد: فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ. وَ خُذُوهُمْ وَ احْصُرُوهُمْ وَ اقْعُدُوا لَهُمْ كُلَّ مَرْصَدٍ: 5 «3». و نيز همى‏گويد. يا أَيُّهَا النَّبِيُّ جاهِدِ الْكُفَّارَ: 73 «4» الى الايه. پس چون آيتها بيامد آيتهاى صبر برخاست. و پيغامبر (صلّى الله عليه وآله وسلّم) آهنگ حرب كردن كافران كرد.

چون پيغامبر (عليه السلام) از مكّه بيامد «5» كافران مكّه چنان دانستند كه از بلا [ى‏] پيغامبر برستند، ندانستند كه اكنون او بجنبد «6»، و هم بدين سال هجرت سپاه فرستادن گرفت، و لكن حرب بدر و حربهاى ديگر بدان دوم سال كرد. چون هجرت كرد وز مكّه برفت هم آن گه آيتهاى صبر منسوخ گشت. و پيغامبر دست بر حرب گشاده كرد تا هيچ كافر از مكّه بيرون نيارست آمدن از دست پيغامبر (عليه السلام) و از دست مسلمانان «7».

اول غزوى كه پيغامبر عليه الصلاة و السلام كرد «8»

پس اوّل غزوى كه پيغامبر كرد آن بود كه همزه «9» بن عبد المطلب را بفرستاد با سى سوار از جمله مهاجريان، و اوّل سپاهى كه اندر مسلمانى بيرون شدند اين بودند، و روز هفتم بود از ماه رمضان و ماه هفتم بود از هجرت و پيغامبر (عليه السلام) لواى سپيد بر بست بر دست خويش، و مر حمزه را داد و او را گفت بلب دريا شو و كاروانى مى‏آيد

(1)- در نسخ عكسى نيز «و اقتلوا»، در متن قرآن مجيد: «و قاتلوا»

(2)- التوبة 36

(3)- التوبة 5

(4)- التوبة 73

(5)- ز مكه برفت. (خ)

(6)- آويختند با او. (نا)- آويختند. (خ)

(7)- نيارست آمدن از دست مسلمانان.(نا)

(8)- حديث غزوها كپيغامبر كرد (عليه السلام) بسال هجرت. (خ)

(9)- درين جا در متن «همزه»، و اما در موارد بعدى درست نوشته شده.