ايشان. و بدانند «1» آن كسها كه ستم كردند كه بكدام جايگاهى باز گردند.

قصه‏هاى پيغامبران (عليه السلام)

اول قصه موسى (عليه السلام)‏

اما اين سورت الشعرا «2» مكّى است و بمكّه فرو آمده است و اندرين «3» قصّه‏هاى پيغامبران (عليهم السلام) است.

اوّل قصّه موسى است (عليه السلام) با فرعون. و اين قصّه موسى (عليه السلام) ايزد جلّ و على «4» در قرآن بسيار جايگاهها ياد كرده است، و بيشتر ازين سورتهاى قرآن آنست كه اندران قصّه موسى (عليه السلام) ياد كرده است.

اما اين قصّه را بچند جايگاه ياد كرده‏ايم، از جهت آن كه اين از چند لون است، و هر جايى «5» با گروهى ديگر است، و هر يكى از ايشان بموضع خويش ياد كرده آمدست، و آنچه بماند نيز بموضع خويش ياد كرده آيد.

و امّا اين قصّه موسى كه خداى عزّ و جلّ اندرين سورت الشعرا «6» ياد كرده است مانند است بدان قصّه كه در «7» سورة طه ياد كرده است، و اندر سوره طه بتمامى ياد كرده آمدست، «8» و اين نيز اندر سورة الانعام ياد كرده آمدست بتمامى.

و از پس اين قصه نوح (عليه السلام) است و آن نيز اندر سوره هود بتمامى گفته آمدست.

(1) و كينه گزاردند از پس آنكه بايشان ستم رسيد و زود بدانند. (آ)

(2، 6) سورة الشعرا. (بو) [متن اشتباه كتابتى است‏]

(3) و اندرين سورت. (بو)

(4) [علا]

(5) و هر قصه‏اى. (آ. بو)

(7) بدين سورة الشعرا اندر ياد كرده است ماننده آن است كه آن قصه در سر سوره. (بو)

(8) و از پس قصه ابراهيم است (عليه السلام). (بو. آ. صو) [و اين عبارت از متن افتاده است.]