بهشت شويد، ظاهر اين است كه اين سخن را همان رجال به مؤمنان گنهكار مى گويند اگرچه احتمال دارد اين سخن از سوى خداوند باشد.از طرف ديگر در همين آيات اشاراتى وجود دارد كه درخور مؤمنان گنهكار است و نسبت دادن آنها به انبيا و اوليا بعيد مى نمايد، مانند جمله لم يدخلوها و هم يطمعون = وارد بهشت نشده اند ولى طمع آن را دارند . اين جمله با همان گنهكاران تناسب دارد و يا مطلبى كه در آيه بعد آمده كه چون چشم اهل اعراف به دوزخيان مى افتد مى گويند: پروردگارا ما را با ستمكاران همراه نكن . اين جمله نيز با حال آنان متناسب است و با حال انبيا و امامان مطابقت نمى كند.