خدايى كه همواره به عدل و قسط قيام دارد، گواهى داده كه معبودى جز او نيست و فرشتگان و صاحبان دانش (نيز به يگانگى او گواهى داده اند) جز او كه مقتدر حكيم است، معبودى نيست.
خداوند با ايجاد نظام واحد در هستى، بر يگانگى ذات خود گواهى مى دهد، يعنى هماهنگى و نظم موجود در آفرينش، همه گواه بر حاكميّت قدرتى يگانه بر هستى است، چنانكه در دعاى صباح مى خوانيم:يا مَن دلّ على ذاته بذاته
امام باقرعليه السلام فرمودند: مراد ازاولوا العلم در آيه، انبيا واوصيا هستند. (28)
هر كجا تعدّد هست، محدوديّت نيز هست. خانه ى بى حدّ نمى تواند بيش از يكى باشد. اگر گفتيم: فلان چراغ، نور بى نهايت دارد، جايى براى چراغ دوّم باقى نمى ماند. خدا بى نهايت است، زيرا اگر نهايت داشته باشد به نيستى برمى خورد و هيچ بى نهايتى قابل تعدّد نيست، لذا خداوند قابل تعدّد نيست واو يكتاست.
1- شهادت عملى، بهترين نوع شهادت است. هماهنگى در ميان آفريده ها، بهترين نمونه ى گواهى بر يكتايى خداست.شهد اللّه انّه لااله الاّ هو
2- راه ايمان به خدا، علم است وعلم واقعى، انسان را با سرچشمه هستى آشنا مى كند.واولوا العلم
3- دانشمندان، در كنار فرشتگان قرار مى گيرند.والملائكة واولوا العلم
4- عدل الهى، در كنار توحيد مطرح است. بر خلاف ديگر قدرتمندان كه هر كجا احساس يكتايى و نداشتن رقيب و شريك كنند، زور مى گويند، او يكتايى است كه به پا دارنده ى عدل است.لااله الاّ اللّه... قائماً بالقسط
28-مستدرك، حديث 3259.