تفسیر نور سوره ال عمران

محسن قرائتی‏

نسخه متنی -صفحه : 201/ 183
نمايش فراداده

آيه: 182 ذَلِكَ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيكُمْ وَأَنَّ اللّهَ لَيْسَ بِظَلاَّمٍ لِّلْعَبِيدِ

ترجمه:

آن (عذاب) به سبب دست آورد قبلى خودتان است و همانا خداوند نسبت به بندگان، ستمگر نيست.

نكته ها:

در تفاسير مى خوانيم كه رسول خدا صلى الله عليه وآله نامه اى به يهود بنى قينقاع نوشت و آنان را به ايمان، نماز، زكات و انفاق، دعوت كرد. وقتى اين نامه به دست دانشمند يهوديان به نامفتحاص در محل تدريس او رسيد، رو به شاگردان و حاضران كرد و با استهزا گفت: طبق اين دعوت، خدا فقير است و ما غنى هستيم. او از ما قرض مى خواهد و وعده ى ربا و اضافه مى دهد!

يهوديان زمان رسول خدا صلى الله عليه وآله چون به رفتار نياكان خود در مورد قتل انبيا راضى بودند، خداوند نسبت قتل را به آنان نيز مى دهد.و قتلهم الانبياء

امام باقرعليه السلام درباره ى اين آيه فرمودند: كسانى كه امام را نسبت به آنچه به او مى دهند فقير مى دانند، نظير كسانى هستند كه مى گويند:انّ اللَّه فقير (201)

پيام ها :

1- خدا همه ى گفته ها را مى شنود، پس هر حرفى را بر زبان نياوريم.لقد سمع اللَّه

2- جهل وغرور، مرز و نهايت ندارد، تا آنجا كه بشر ناتوان نيازمند مى گويد: خداوند فقير است و ما غنى هستيم.ان اللَّه فقير و نحن اغنياء

3- احساس غنا و بى نيازى، زمينه ى سرپيچى از فرامين الهى و استهزاى آنهاست.نحن اغنياء

4- برخى كوته فكر، گمان مى كنند ريشه ى دستورات الهى نياز است.انّ اللَّه فقير

5 - همه ى گفتارها و كردارها ثبت مى شود.سنكتب ما قالوا و قتلهم

6- گناهِ ياوه گويى درباره ى خداوند، هم سنگِ گناه كشتن انبياست.قالوا ان اللَّه فقير... و قتلهم الانبياء

7- ملاك ارزيابى گفتار و كردار، از هركس كه باشد، حقّ است. حتّى كشتن پيامبران چون ناحق است مورد كيفر واقع مى شود.قتلهم الانبياء بغير حق

8 - انسان در انجام عمل آزاد است، لذا كارها به خود او نسبت داده مى شود.قدّمت ايديكم

9- پاداش و كيفر الهى، بر طبق عدالت و بر اساس اعمال آزادانه و آگاهانه خود انسان است.ذلك بما قدّمت ايديكم

10- كيفرهاى الهى، ظلم خدا بر بشر نيست، بلكه ظلم بشر بر نفس خويشتن است.انّ اللّه ليس بظلام للعبيد

11- اگر خداوند افراد بخيل و قاتلان انبيا را مجازات نكند، به فقرا و انبيا ظلم كرده است.انّ اللّه ليس بظلام للعبيد

201-تفسير نورالثقلين ؛ كافى، ج 3، ص 502.