(زكريّا) گفت: پروردگارا! براى من نشانه اى قرار ده (تا علم من به يقين و اطمينان تبديل شود. خداوند) فرمود: نشانه ى تو آن است كه تا سه روز با مردم سخن نگويى، مگر از طريق اشاره. (البتّه به هنگام ذكر خدا زبانت باز مى شود. پس) پروردگار خود را (به شكرانه ى اين نعمت) بسيار ياد كن و هنگام شب و صبح او را تسبيح گوى.
1- خدايى كه مى تواند زبان را هنگام تكلّم با مردم ببندد و هنگام ذكر خدا باز كند، مى تواند از پدرى پير و مادرى عقيم نيز فرزندى به دنيا بياورد.كذلك اللّه يغعل ما يشاء... الاّ تكلّم الناس
2- انبيا، به دنبال رسيدن به مقام يقين و شهود هستند.اجعل لى آية
3- آنجا كه خداوند بخواهد، سبب را از كار مى اندازد و زبان قدرت حرف زدن را از دست مى دهد.لاتكلّم الناس
4- هر چه لطف الهى بيشتر مى شود بايد ياد او نيز بيشتر شود.واذكر ربّك كثيراً
5 - ذكر خدا هر چه بيشتر، بهتر.واذكر ربّك كثيراً
6- در ميان ذكرهاى خداوند، تسبيح جايگاه خاصّى دارد.واذكر ربّك... و سبّح