(مريم) گفت: پروردگارا! چگونه براى من فرزندى باشد، در حالى كه هيچ انسانى با من تماس نداشته است؟ خداوند فرمود: چنين است (كار) پروردگار، او هر چه را بخواهد مى آفريند. هرگاه اراده كارى كند، فقط به آن مى گويد: باش، پس (همان لحظه) موجود مى شود.
اراده ى خداوند سبب پيدايش وآفرينش موجودات است و مى تواند بدون اسباب و وسيله مادّى نيز بيافريند. او سبب ساز و سبب سوز است، گاهى تأثير چيزى را از آن مى گيرد و گاهى به چيزى اثر مى بخشد. پيدايش وبقا و آثار همه چيز بسته به اراده و خواست اوست.
خداوند در پاسخ زكريّا فرمود:يفعل مايشاء و در جواب مريم فرمود:يخلق مايشاء شايد رمزش اين باشد كه فرزند براى بانوى بى شوهر شگفت آورتر از فرزند براى پيرمرد باشد.
1- ريشه سؤال و تعجّب، اگر انكار و لجاجت نباشد مانعى ندارد.أَنّى يكون لى ولد اولياى خدا نيز اراده خداوند در امور جهان را بر پايه ى اسباب و علل طبيعى مى دانند و لذا اگر بشارت ويژه اى بر خلاف آن آمد، چگونگى آن را از خداوند مى پرسند.
2- آفرينش خداوند از راه غير معمول، كار تازه اى نيست و عوامل طبيعى نيز منحصر در امور شناخته شده نيستند.كذلك
3- دست خداوند براى آفرينش باز است. آفريدن از راه اسباب طبيعى و غير طبيعى براى خداوند يكسان است.يخلق ما يشاء
4- شرط آفرينش، اراده ى حتمى الهى است.قضى امراً... كن فيكون