آيه: 67 مَا كَانَ إِبْرَاهِيمُ يَهُودِيًّا وَلاَ نَصْرَانِيًّا وَلَكِن كَانَ حَنِيفًا مُّسْلِمًا وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ

ترجمه:

(برخلاف ادّعاى يهوديان و مسيحيان،) ابراهيم نه يهودى بود و نه نصرانى، بلكه او فردى حق گرا و تسليم خدا بود و هرگز از مشركان نبود.

نكته ها:

حَنَف، به معناى گرايش به حقّ است و در مقابل آن واژه ىجَنَف، معنى گرايش و تمايل به باطل را مى دهد. بنابراينحَنيف به كسى گفته مى شود كه در مسير باشد، ولى بت پرستان آن را در مورد خود بكار مى بردند و مشركان نيزحُنفاء خوانده مى شدند.

اين آيه، با آوردن كلمه ىمسلماً در كنار كلمه ىحنيفاً، هم دامن ابراهيم را از لوث شرك پاك كرده است و هم دامن اين كلمه ى مقدّس را از لوث مشركان. (66)

امام صادق عليه السلام در تفسير عبارتحنيفاً مسلماً فرمودند:خالصاً مخلصاً ليس فيه شى ء من عبادة الاوثان يعنى ابراهيم شخصى خالص و برگزيده بود كه در او ذره اى از پرستش بت ها نبود. (67)

66-تفاسير مجمع البيان و قرطبى.
67-حضرت على عليه السلام فرمودند: دين ابراهيم همان دين محمّدصلى الله عليه وآله بود. بحار، ج 12، ص 11.