هيچ پند تازه اي از طرف پروردگارشان براي آنان نيامد، مگر اينكه آن را شنيدند و (باز) سرگرم بازي شدند.
مسأله ي قديم يا حادث بودن كلام خدا، از جمله مسائلي است كه در زمان خلفاي بني عباس مطرح شد و مورد جرّ وبحث فراوان قرار گرفت . به نظر مي رسد كه طرح اين بحث ، بيشتر جنبه سياسي داشت تا مردم را از امور اساسي و حقايق اصيل اسلامي و برخورد با حكّام ستمگر، منصرف سازند. بديهي است كه محتواي قرآن ، از علم خداوند سرچشمه گرفته و قديم است ، ولي الفاظ آن كه بر پيامبر اكرم (ص ) نازل شده ، حادث و جديد است .
به هر حال ، اين گونه مباحث ، مشكلي را از افراد و جامعه حل نمي كند و امامان ما نيز از آن پرهيز داشته اند. (676)
1- تذكّرات الهي با تداوم و تكرار همراه است . (ما يأتيهم ) (فعل مضارع)
2- تذكّر و تربيت ، ملازم يكديگرند. (ذكر من ربّهم )
3- قرآن ، مايه ي ذكر است . (ذكر من ربّهم )
4- نوآوري در تذكّر، يك ارزش است . (ذكر من ربّهم محدث )
5- گوش دادن وفهميدن كافي نيست ، پذيرش وعمل لازم است . (استمعوه و هم يلعبون )
6- سرچشمه لهو و لعب ، غفلت و اعراض است . (في غفله معرضون يلعبون )
7- زندگي به دور از وحي و ياد الهي ، بازيچه اي بيش نيست . (و هم يلعبون )
676-تفسير نمونه