اين (اتمام حجّت و هشدار) براي آنست كه پروردگارت هرگز از روي ستم ، آبادي هايي را كه اهلش (از شناخت حق ّ) غافلند نابود نمي كند. (خداوند ابتدا مردم را از غفلت و جهل بيرون مي آورد و با پيامبرانش به آنان هشدار مي دهد و سپس اگر قبول نكردند هلاكشان مي كند).
سنّت خداوند آن است كه راه حق ّ را با فرستادن انبيا و هشدارهاي مختلف به مردم نشان مي دهد و حقايق را بيان كرده ، اتمام حجّت مي كند. در آن صورت اگر بي اعتنايي كردند، كيفر مي دهد. اين قانون و سنّت كلّي در آيات متعدّدي مطرح شده است ، از جمله : (و ما أهلكنا من قريه الاّ لها منذرون ) (480) ما هيچ قريه اي را هلاك نكرديم مگر آنكه مردم آنجا بيم دهندگاني داشتند. (و ما كنّا معذّبين حتّي نبعث رسولا) (481) ما تا پيامبري نفرستيم ، عذاب نمي كنيم .
1- كيفردادن گناهكار، از شئون ربوبيّت خداوند است . (ربّك مهلك القري )
2- عقاب بدون بيان وهشدار، ظلم و قبيح است . (مهلك القري بظلم و اهلها غافلون )
480-شعراء ، 208
481-اسراء ، 15