آنان كساني اند كه خداوند هدايتشان كرده ، پس به هدايت آنان اقتدا كن . (اي پيامبر! به مردم ) بگو: من بر اين (رسالت ودعوت ) از شما مزدي طلب نمي كنم ، اين قرآن جز تذكّري براي جهانيان نيست . (و خواست من جز پندگرفتن اهل عالم نيست ).
حرف ((ه )) در ((اقتده ))، ضمير نيست ، بلكه ((هاء )) سكت است و براي وقف به كار مي رود.
1- پيروي از هدايت پيامبران ، اقتدا به هدايت الهي است . (هدي الله فبهداهم اقتده )
2- نام و ياد و راه اولياي خدا بايد زنده بماند و نوآوري ها نبايد ارزش هاي پيشين را از ياد ببرد. (فبهداهم اقتده )
3- ارزش انسان به خط فكري و سيره ي عملي اوست . (فرمود: (فبهداهم اقتده )، و نفرموده : ((بهم اقتده ))).
4- نسخ اديان گذشته ، به معناي بطلان اصول و كليّات آنها نيست ، خط كلّي انبيا بايد تداوم يابد. (فبهداهم اقتده )
5- موفّق ترين انسان بايد از كمالات و اخلاق نيك و روش استوار پيشينيان بهره مند شود. (فبهداهم اقتده )
6- اهداف تمام انبيا، يكي است . (زيرا اقتدا به انبيايي كه اهداف متضادّي دارند ممكن نيست ). (فبهداهم اقتده )
7- دليل و نتيجه ي پيروي ، بايد هدايت يافتگي باشد. (هدي الله فبهداهم اقتده )
8- مبلّغ نبايد به دنياطلبي ، گرايش داشته و به آن متّهم شود. (قل لاأسئلكم )
9- يكي از تفاوت هاي پيامبران با ديگر مدّعيان آن است كه هدف پيامبران ، مادّيات نيست . (لا أسئلكم )
10- انبيا، مايه ي يادآوري انسان هاي فراموشكار و غافلند. (ذكري )
11- اسلام ، دين جهاني است . (ذكري للعالمين )