و او كسي است كه از آسمان ، آبي نازل كرد، پس به وسيله ي آن ، هر گونه گياه برآورديم و از آن سبزه ها خارج ساختيم . از آن (سبزه ها) دانه هاي برهم نشسته و چيده شده بيرون آوريم . و از شكوفه ي خرما خوشه هايي نزديك بهم (پديد آوريم ) و نيز باغهايي از (انواع) انگورها و زيتون و انار (پرورش دهيم ) كه برخي شبيه به هم و برخي غير متشابهند. به ميوه ي آن ، آنگاه كه بار دهد و آنگاه كه ميوه مي رسد بنگريد. همانا در آن ، نشانه هايي براي گروه با ايمان است .
در آيه ي قبل فرمود: همه ي انسان ها از نفس واحدند، در اين آيه مي فرمايد: همه ي گياهان و درختان و ميوه ها نيز از يك سرچشمه اند وآن آب باران است .
((متراكب )) از ريشه ي ((ركوب ))، ميوه هاي سوار بر هم و دانه هاي درهم فشرده است .
((طلع )) خوشه ي سربسته خرماست و ((قنوان ))، رشته هاي باريك كه بعدا خوشه هاي خرما را تشكيل مي دهد. ((دانيه))، خوشه هاي به هم نزديك و يا نزديك به زمين ، به خاطر سنگيني بار آن است . مراد از ((متشابه ))، يا درختاني است كه شباهت ظاهري به هم دارند مثل زيتون و انار و يا ميوه هايي است كه شبيه به يكديگرند.
در اين آيه و دو آيه قبل سه تعبير پي در پي آمده است : (لقوم يعلمون )، (لقوم يفقهون )و (لقوم يؤمنون ) كه رمز آن در پيام 4، بيان گرديده است .
1- مايه ي رويش همه ي گياهان ونباتات ، آب باران است . (من السماء ماء فأخرجنا به نبات كل ّ شي ء )
2- هم نزول باران ، هم روياندن گياه و ميوه ، كار خداست . (أنزل ... نخرج )
3- رابطه ي انسان با ميوه ها فقط رابطه ي مادّي و غذايي نباشد، بلكه رابطه ي فكري و توحيدي هم باشد. (انظروا الي ثمره ... في ذلكم لايات )
4- بهره گيري از ستارگان ، علم و كارشناسي لازم دارد. (لقوم يعلمون )، درك اينكه كاروان بشري همه از يك نفس است و اين كاروان ، به صورت پايدار و ناپايدار در جريان است درك عميق مي طلبد. (لقوم يفقهون )، درك اينكه از گياه و باران و ميوه بايد بهره ي معنوي برد و از انتساب همه ي هستي به خدا نبايد غافل بود، ايمان مي طلبد. (لقوم يؤمنون )