و گريه كنان بر چانه ها (به سجده ) مي افتند و همواره بر خشوعشان افزوده مي شود.
تكرار تعبير ((يخرّون )); يا براي تكرار سجده ي آنان است ، يا براي ارج نهادن به آن كمال ، و يا براي آنكه در مرحله ي اوّل ، سجودشان براي معرفت آيات قرآن و رسيدن به وعده ي تورات و انجيل بوده و در مرحله ي دوّم ، به خاطر اشك و روحيّه ي خشوع بوده است .
در تورات و انجيل ، بارها وعده ي آمدن پيامبر خاتم داده شده بود. اين آيه اشاره به آن است كه برخي اهل كتاب ، چون تحقّق وعده ي الهي را مي ديدند، به تسبيح خدا و سجود خاشعانه مي پرداختند.
1- بازگويي گفتار و رفتار خوبان و مؤمنان ، در تربيت ديگران مؤثر است (و يقولون ...)
2- عالمان ، خدا را از هر عيبي منزّه مي دانند، (اوتوا العلم ... يقولون سبحان ربّنا) (عقيده به نقص خداوند، برخاسته از جهل انسان است .)
3- تلاوت قرآن ، در بعضي از چند جهت تأثير مي گذارد: عمل ، بيان وقلب . (سجّدا، يقولون ، يبكون و يزيدهم خشوعا)
4- تلاوت قرآن ، انسان را دائما بالا مي برد. (اذا يتلي ، يزيدهم خشوعا)
5- معرفت و خشوع، محدوديّتي ندارد. هرچه معرفت بيشتر شود، خشوع هم بيشتر است . (يزيدهم خشوعا)
6- گريه در حال عبادت و سجود، ارزشمند است . (يخرّون للأذقان يبكون )
7- ذكر خدا در سجده ، نشان دهنده ي ارزش سجده است . (يخرّون للأذقان سجّدا، يخرّون للأذقان يبكون )
8- گريه از بركات و آثار علم است . (اوتوا العلم ، يبكون )
9- اشكي ارزشمند است كه دائمي باشد، نه لحظه اي . (يبكون )