لطفا منتظر باشید ...
آيه: 110 س قُلِ ادْعُواْ اللّهَ أَوِ ادْعُواْ الرَّحْمَـنَ أَيًّا مَّا تَدْعُواْ فَلَهُ الأَسْمَاء الْحُسْنَى وَلاَ تَجْهَرْ بِصَلاَتِكَ وَلاَ تُخَافِتْ بِهَا وَابْتَغِ بَيْنَ ذَلِكَ سَبِيلاً
ترجمه:
بگو: نام اللّه را بخوانيد يا نام رحمان را، هر كدام را بخوانيد، پس بهترين نامها از آن اوست . ونمازت را خيلي بلند يا خيلي آهسته نخوان وميان اين دو، راه (معتدلي ) را انتخاب كن .نکته ها
در بعضي تفاسير آمده است : پيامبر در مسجدالحرام دعا مي خواند و مي گفت : ((يااللّه ، يارحمان )) عدّه اي پنداشتند كه او دو خدا را مي خواند كه يكي ((اللّه )) است و ديگري ((رحمان )). آيه نازل شد و اين شبهه را زدود. (217) بعضي نام ها تنها علامت و نشان است و كاري به تطابق معنا با مسمّي ندارد، مثل شناسايي افراد از طريق صدا، لباس ، ماشين ، يا شناسايي كشور يا مؤسسه اي از راه آرم و نشان . امّا گاهي اسامي تنها آرم نيستند، بلكه محتوا و پيام دارند، مثل نام هاي مبارك خدا كه هر يك ، گوياي كمالي از ذات اوست .هرگاه پيامبر بلند نماز مي خواند، كفّار با شعر خواندن بلند، مزاحم مي شدند و هرگاه آهسته مي خواند، اصحاب نمي شنيدند. نزول اين آيه ، دستور به قرائتي بين بلند و آهسته بود. (218) در روايات شيعه و سنّي آمده است : خداوند 99 اسم دارد كه هر كه در دعا خداوند را به آنها بخواند، رستگار وپيروز مي شود. (219)پيام ها:
1- پيامبر بايد شبهات را برطرف كند. (قل )2- نام هاي خدا، همه به يك حقيقت برمي گردد و عين ذات اوست . (ايّاما تدعوا)3- اسماي حسني وبرترين صفات ، مخصوص خداوند است . (فله الاسماء الحسني )4- چون از سويي خدا و كمالاتش بي نهايت است ، و از سوي ديگر عقل و كلمات انسان محدود، بهترين راه آن است كه خدا را به نام هايي بخوانيم كه از خود او و قرآن گرفته ايم ، وگرنه انسان ممكن است به انحراف افتد واسم هاي نامناسب براي خدا بتراشد.(الاسماء الحسني )5- در دعا خواندن ، انسان آزاد است كه خدا را به هر يك از نام هايش كه مي خواهد، بخواند. (ايّاما تدعوا...)6- در همه ي نام هاي خدا، بهترين معاني و مقدّس ترين مفاهيم به كار رفته است . (فله الاسماء الحسني )7- اسلام ، ديني ميانه و معتدل است ، حتّي قرائت نمازش بايد با صدايي ميانه باشد. (وابتغ بين ذلك سبيلا)8- اسلام ، غير از نيّت و عمل ، به شيوه و كيفيّت عمل هم نظر دارد. نماز بايد روي آداب خاص ّ خوانده شود. (لاتجهر، لاتخافت ، ابتغ بين ذلك )217-تفاسير تبيان و فرقان
218-تفسير ابوالفتوح رازي
219-تفاسير طبري ، الميزان و مجمع البيان
