آيه: 44 تُسَبِّحُ لَهُ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَالأَرْضُ وَمَن فِيهِنَّ وَإِن مِّن شَيْءٍ إِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدَهِ وَلَـكِن لاَّ تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ إِنَّهُ كَانَ حَلِيمًا غَفُورًا - تفسیر نور سوره الاسراء نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

تفسیر نور سوره الاسراء - نسخه متنی

محسن قرائتی‏

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

آيه: 44 تُسَبِّحُ لَهُ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَالأَرْضُ وَمَن فِيهِنَّ وَإِن مِّن شَيْءٍ إِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدَهِ وَلَـكِن لاَّ تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ إِنَّهُ كَانَ حَلِيمًا غَفُورًا

ترجمه:

آسمان هاي هفتگانه وزمين و هر كه در آنهاست ، تسبيح خداوند را مي گويند، و هيچ چيز نيست مگر آنكه با ستايش ، از او به پاكي ياد مي كند، ولي شما تسبيح آنها را نمي فهميد. همانا او بردبار و آمرزنده است .

نکته ها

اين آيه مي گويد: همه ي هستي براي خداوند تسبيح و سجده و قنوت دارند. برخي مفسّران اين تسبيح را تسبيح تكويني دانسته اند، يعني ساختار وجودي هر ذرّه اي از عالم ، نشان از اراده ، حكمت ، علم و عدل خدا دارد.

بعضي ديگر معتقدند كه هستي ، شعور و علم دارد و همه در حال تسبيح اند، ولي گوش ما صداي آنها را نمي شنود. اين نظر با ظاهر آيات سازگارتر است . نطق داشتن اشيا محال نيست ، چون در قيامت تحقّق مي يابد، (انطق كل ّ شي ) (101) حتّتي سنگ هم علم و خشيت دارد و از خوف خدا از كوه سقوط مي كند، (و ان ّ منها لما يهبط من خشيه اللّه ) (102) حضرت سليمان سخن مورچه را مي فهميد و منطق الطير مي دانست . هدهد انحراف مردم را تشخيص مي داد كه نزد سليمان آمد و گزارش داد. خداوند كوهها را مخاطب قرار داده : (يا جبال اوّبي معه ) (103) اي كوهها! همراه با داود نيايش كنيد. در قرآن علاوه بر اين موارد از تسبيح ديگر موجودات نيز سخن به ميان آمده است .

جمله ذرات عالم در نهان با تو مي گويند روزان و شبان ما سميعيم و بصيريم و هشيم با شما نامحرمان ، ما خامشيم تسبيح گويي حيوانات و موجودات ، در روايات هم آمده است ، از جمله : الف : به چهره ي حيوانات سيلي نزنيد، كه تسبيح خدا مي گويند. (104)

ب : هرگاه صيد تسبيح نگويد، شكار صيّاد مي شود. (105)

ج : هيچ درختي قطع نمي شود، مگر به خاطر ترك تسبيح او. (106)

د: سنگريزه در دست پيامبراكرم (ص ) به نبوّت او گواهي داد. (107)

ه\\\': زنبور عسل تسبيح مي گويد. (108)

ح : صداي گنجشك ها تسبيح آنهاست . (109)

همه ي اين روايات ، گوياي تسبيح واقعي است ، نه زبان حال .

هر كس به زباني صفت حمد تو گويد بلبل به غزلخواني و قمري به ترانه

پيام ها:

1- همه ي هستي خدا را تسبيح مي گويند، پس چرا انسان از اين كاروان عقب بماند. (تسبّح له السموات ...)

2- در آسمان ها نيز موجودات زنده و با شعور هست . (من فيهن ّ)

3- تسبيح هستي ، همراه با حمد و ستايش است . (يسبّح بحمده )

4- بعضي صداها را ممكن است بشنويم ، امّا نمي فهميم كه تسبيح است . (لاتفقهون تسبيحهم )

5- همه ي هستي شعور دارند، ولي اطلاعات انسان از هستي ناقص است . (ان من شي ءالاّايسبّبح ... لا تفقهون )

6- حقايق ، از غير اهلش پوشيده است . (لا تفقهون تسبيحهم )

7- تحمّل عقايد خرافي و سخنان ناروا، برخاسته از حلم و بردباري خداست . (عمّا يقولون ... حليما غفورا) اگر برگشتيم حتما او مي بخشد.


101-فصّلت ، 21
102-بقره ، 74
103-سباء، 10
104-تفسير نورالثقلين
105-تفسير نورالثقلين
106-تفسير روح الجنان
107-تفسير الميزان
108-بحار، ج 95، ص 372
109-بحار، ج 64، ص 27

/ 112