آيه: 2 وَآتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَجَعَلْنَاهُ هُدًى لِّبَنِي إِسْرَائِيلَ أَلاَّ تَتَّخِذُواْ مِن دُونِي وَكِيلاً
ترجمه:
ما به موسي كتاب (آسماني ) داديم واو را هدايت گر بني اسرائيل قرارداديم ، كه غير از من تكيه گاه و كارسازي نگيريد.نکته ها
در قرآن ، بارها سفارش به توكّل بر خدا و دوري از توكّل به غير او شده و در كنار فرمان به توكّل ، دليل آن نيز بيان شده است . مثلا در سوره اعراف مي فرمايد: چون خداوند علم بي نهايت دارد، بر او توكّل كن . (15) و در سوره يوسف مي فرمايد: چون حكومت بدست اوست ، پس بر او توكّل كن . (16) و يا در سوره نساء مي فرمايد: چون مالك بي چون و چرا اوست ، پس او را وكيل خود بگير. (17) رسالت حضرت موسي جهاني بوده است ، هر چند در اين آيه ، موسي (ع) را براي بني اسرائيل هادي مي داند، ولي در جاي ديگر او را برگزيده و هادي تمام مردم مي داند: (نورا و هدي للنّاس ) (18) ، (اصطفيتك علي النّاس ).(19)
پيام ها:
1- در تبليغ ، گاهي هموطن وهمشهري بودن مبلّغ با مخاطبان تاثير دارد. (هدي لبني اسرائيل )2- عصاره ي دعوت پيامبران ، توحيد است . (آتينا موسي الكتاب ... الاّتتّتخذوا)3- انسان نياز به تكيه گاه دارد، و انبيا، خداوند را تكيه گاه واقعي او معرّفي مي كنند. (الاّتتّتخذوا من دوني وكيلا)15-اعراف ، 89
16-يوسف ، 68
17-نساء، 131
18-انعام ، 91
19-اعراف ، 144