و بگو: ستايش از آن خداوندي است كه نه فرزندي براي خود گرفته است ، و نه در حاكميّت ، شريكي براي او بوده و نه هرگز به خاطر ذلّت و ضعف ، ياوري گرفته است . و او را به طور شايسته ، بزرگ بشمار.
اين سوره ، با تسبيح خداوند آغاز شد و با حمد و تكبير او پايان گرفت ، چنانكه سوره ي مؤمنون نيز با رستگاري مؤمنان آغاز شده ، (قد افلح المؤمنون ) و با رستگار نشدن كفّار، پايان گرفته است . (لا يفلح الكافرون ) در روايات ، تلاوت اين آيه ، براي اداي دين و رفع وسوسه و برطرف شدن فقر و بيماري ، مؤثّر شمرده شده است .
نفي فرزند از خداوند، در مقابل يهود و مسيحيّت است ، و نفي شريك در مقابل قريش و نفي ولي ّ در مقابل برخي از مجوسان و ستاره پرستان است . (220)
1- ستايش خدا را از خدا بياموزيم . (قل الحمدللّه ...)
2- دليل اختصاص ستايش ها به خدا، بي نيازي اوست . (الحمدللّه الّذي لم يتّخد ولدا)
3- عظمت و بزرگي خدا را عظمتي ويژه دانسته و او را بي نياز مطلق بدانيم . (كبّره تكبيرا) (( الحمدللّه رب ّ العالمين ))
220-تفسير مجمع البيان ونمونه