اگر از منافقان بپرسى )چرا مسخره كرديد؟( قطعاً مى گويند: ما فقط شوخى و بازى مى كرديم )و غرضى نداشتيم(. بگو: آيا خداوند و آيات او و پيامبرش را مسخره مى كرديد!؟
خَوْض در زبان عربى به معناى، پانهادن در گِل است و در قرآن به ورود در كارهاى ناپسند گفته مى شود.
آيه، مربوط به جنگ تبوك است كه منافقان قصد كشتن پيامبر را در بازگشت داشتند. يكى از آنان گفته بود: اگر توطئه فاش شد، چه كنيم؟ ديگرى گفت: مى گوييم مزاح و شوخى بود. در واقع عذرى بدتر از گناه آوردند. (110)
1- دروغ و توجيه گرى، از كارهاى دائمى منافقان است. لئن سألتهم ليقولنّ
2- عقب نشينى، احساس ضعف و تزوير و اصرار بر خلاف، حتّى پس از افشاى توطئه نشانه ى منافق است. ليقولنّ نخوض و نلعب
3- خداوند از توجيه گرى ها و آينده منافقان خبر داده و آنان را رسوا كرده است. ليقولنّ نخوض و نلعب
4- منافقان براى تبرئه خود هم سوگند خوردند و هم قصد خود را صددرصد شوخى دانستند. )لام در ليقولنّ حرف قسم و انّما حصر را مى رساند(
5 - پيامبر مأمور توبيخ منافقان است. قل أباللّه وآياته...
6- شوخى با مقدّسات دينى جايز نيست. أباللّه وآياته ورسوله كنتم تستهزؤن
110-تفسير مجمع البيان.