امّا برخى از عربهاى باديه نشين، كسانى هستند كه به خداوند و روز قيامت ايمان دارند و آنچه را انفاق مى كنند، وسيله ى قرب به خدا و )جلب( دعا و صلوات رسول مى دانند. آگاه باشيد كه همين انفاق ها، براى آنان موجب قرب است. بزودى خداوند آنان را در رحمت خويش وارد م ى كند. همانا خداوند آمرزنده و مهربان است.
1- اگر گروهى را سرزنش مى كنيم، خوبان آنها را فراموش نكنيم. بدنبالِ الاعراب اشدّ كفراً مى فرمايد: و من الاعراب من يؤمن باللَّه...
2- باديه نشينى و محيط اجتماعى، اختيار رشد را از انسان نمى گيرد. و من الاعراب من يؤمن باللَّه...
3- ايمان، زمينه ساز انفاق و آرامش است. يؤمن، يتّخذ ما ينفق قربات
4- از امكانات مادّى براى رسيدن به قرب الهى بهره بگيريم. يتّخذ ماينفق قربات
5 - آنچه موجب قرب به خداست، نيّت خالص است، نه صِرف عمل. مؤمن و منافق هر دو انفاق مى كنند، ولى انفاق مؤمن ستوده است. اَلا انّها قربة
6- كار كردن براى جلب رضايت رسول خدا، با توحيد مخالفتى ندارد.انّهاقربة
7- مؤمنِ انفاق گر، مشمول دعاى رسول خدا قرار مى گيرد. صلواتِ الرسول
8 - مؤمن، غرق در رحمت الهى است، فى رحمته و منافق، غرق در حواد تلخ است. عليهم دائرة السَوء )آيه قبل(
9- انفاق خالصانه ى باديه نشينان كه از محيطِ بى فرهنگ اند، بيشتر مورد تقدير و تمجيد است. الا، انّ، فى رحمته، غفور، رحيم