ترجمه : خداوندي كه فرمانروايي آسمان ها و زمين براي اوست ، و هيچ فرزندي اختيار نكرده و براي او شريكي در فرمانروايي نيست ، و هر چيزي را آفريد و آن گونه كه بايد اندازه گيري كرد.
مشركين و يهود و نصارا، هر كدام به نحوي معتقد بودند كه خداوند فرزند، يا شريكي دارد و قرآن كريم بارها اين عقيده ي خرافي را مردود شمرده است ، از جمله در همين آيه .
1- حكومت و حاكميّت هستي ، مخصوص خداست . (له ملك ...) (در هستي يك نظام و يك اراده و مديريّت حاكم است )
2- حكومت خداوند نسبت به همه ي هستي يكسان است . (السموات والارض )
3- خداوند بي نياز است . (له ملك السموات ... لم يتخذ) (نياز به فرزند براي جبران كمبودهاست و كسي كه حكومت هستي به دست اوست چه كمبودي دارد!?)
4- همه ي آفريده ها از سرچشمه ي قدرت واحدي برخاسته اند. (خلق كل شيي ء)
5- تدبير هستي ، به دست خالق هستي است . (له ملك السموات ... خلق كل ّشي ءي)
6- آفرينش ، حساب و كتاب دارد. (فقدره تقديرا)
7- تدبير هستي ، بسيار دقيق است . (تقديرا)