ترجمه : فرخنده و مبارك است كسي كه در آسمان برج هايي قرار داد، و در آن ، خورشيد و ماه تاباني نهاد.
كلمه ي ((تبارك )) تنها در قالب ماضي به كار رفته و در اين سوره سه بار آمده است . (در آيات يك و ده و همين آيه ) و چنانكه گفته شد يا از ((برك ))، به معناي ثابت و پايدار است ، يا از ((بركه)) به معناي خير زياد.
به فرموده ي امام باقر (ع)، مراد از ((بروج )) در اين آيه ستارگانند.. (323) ((سراج )) به معناي خورشيد است كه نورش از خودش مي باشد، چنانكه مي خوانيم :.
(وجعلنا الشمس سراجا) (324) و اگر نورش از بيرون باشد به آن ((منير)) گفته مي شود.. (325)
1- آفرينش ستارگان ، خورشيد وماه ، جلوه اي از بركات الهي است .(تبارك الّذي ...)
323-تفسير نورا
324-نوح ، 16
325-تفسير نمون