(سرچشمه ي همه افتراها رسيدن به دنيايي است كه ) بهره اي اندك است ، در حالي كه براي آنان (در آخرت ) عذابي دردناك است .
اين دو آيه هرگونه تحليل يا تحريمي را كه بر مبناي قانون الهي نباشد، محكوم نموده و آنرا دروغ بستن به خدا، براي رسيدن به متاع بي ارزش دنيوي مي شمرد.
1- در مورد حلال وحرام ها، اظهار نظرهاي بي جا و بي دليل نكنيم . (بايد يا خود مجتهد باشيم يا از دانشمندان ديني تقليد كنيم .) (لاتقولوا ... هذا حلال وهذا حرام )
2- بدعت در دين و احكام آن ، ممنوع است . (588) (ولا تقولوا ... هذا حلال و هذا حرام )
3- دروغگو، رستگار نمي شود. (ان الذين يفترون ... لايفلحون )
4- منشاي بسياري از بدعت ها در دين ، رسيدن به دنياست . (متاع قليل )
5- شكستن مرزهاي حلال و حرام ، هم شقاوت دنيا را بدنبال دارد و هم عذاب آخرت را. (لايفلحون ... لهم عذاب اليم )
588-هرگونه قانون گذاري كه بر خلاف وحي الهي باشد بدعت است