(اي پيامبر) اگرچه بر هدايت آنان حرص مي ورزي ، اما (بدان كه ) قطعاخداوند كسي را كه (بخاطر سوء انتخاب وعملش ) گمراه كرده هدايت نمي كند وبراي آنان هيچ ياوري نيست .
بدنبال آيه ي قبل كه فرمود: انحراف گروهي بخاطر انكار و كفرشان حتمي است ، اين آيه خطاب به پيامبر مي فرمايد: بر آنها دلسوزي مكن كه دلسوزي تو بي اثر است ، زيرا قلب آنان را خداوند مهر كرده و ديگر قابل هدايت نيستند.
گاهي اشكال در قابليت مردم است ، نه مبلّغ . پيامبر معصوم است و نقطه ضعفي ندارد، بهترين اخلاق را دارد، دلسوز هم هست ، امّا باز هم مردم قبول نمي كنند.
1- انسان گاهي به جايي مي رسد كه نه در دنيا قابل هدايت است و نه در آخرت قابل نصرت . (لا يهدي ، من ناصرين )
2- مبلّغ بايد بداند كه به هر حال گروهي هيچ منطقي را نمي پذيرند، پس انتظار ايمان همه مردم را نبايد داشت . (ان تحرص ...لايهدي من يضل ّ)
3- شفاعت در قيامت ، قابليت مي خواهد، نه آنكه هر كس بتواند از آن بهره مند شود. (ما لهم من ناصرين )