وخداوند شما را از شكم مادرانتان بيرون آورد در حالي كه هيچ چيز نمي دانستيد وبراي شما گوش و چشمها ودل ها قرار داد، شايد شما شكر كنيد.
كلمه ي ((امهات )) جمع ((ام ّ)) است و بجاي ((امّات ))، ((امهات )) گفته مي شود، يعني حرف ((ها)) در جمع زايد است .
1- تولّد از مادر، به اراده ي الهي است . (اللّه اخرجكم من بطون امهاتكم )
2- ياد نقص ها و كمبودها و فقدان هاي گذشته ، روحيه ي شكر را در انسان بارور مي كند. (لاتعلمون شيئا... لعلكم تشكرون )
3- حكمت و سنّت خداوند، آن است كه هر كاري از راه وسيله اش انجام شود. ابزار علم ، چشم و گوش و دل است . (جعل لكم السّمع ...)
4- كارآيي گوش قبل از چشم است . (گوش در شكم مادر هم مي شنود، ولي چشم بعد از تولد، تا مدتي بسته است . شايد به همين دليل در آيه نام گوش قبل از چشم برده شده است ) (جعل لكم السمع والابصار)
5- تشكر از هر نعمت ، بكارگيري صحيح آن است . زيرا قرآن از گروهي انتقاد مي كند كه چشم دارند ولي حقايق را نمي بينند، گوش دارند ولي حاضر به شنيدن حق نيستند. (جعل لكم السمع والابصار ... لعلكم تشكرون )
6- شكر واقعي نعمت چشم و گوش ، تحصيل علم است : زيرا آيه ابتدا مي فرمايد: شما نمي دانستيد، من به شما چشم و گوش دادم تا شكر كنيد، يعني علم بياموزيد. (جعل لكم السمع و الابصار... لعلكم تشكرون )