دروغ

* از آنجا كه در آيه مورد بحث (آيه 6) فرمان تحقيق و بررسى اخبار صادر شده، لازم است نگاهى به مسئله دروغ داشته باشيم ؛

* دروغ يك نوع نفاق است، زيرا انسان چيزى را به زبان مىگويد كه خود نيز در دل آن را باور ندارد. (يَقولون بِاَلسِنَتهم ما ليسَ فى قُلوبِهم)(104)

* دروغ گاهى در سيماى يك تهمت در مىآيد و نسبت ناحقّى به شخصى پاك داده مىشود. (اَرادَ بِاَهلِك سُوء)(105)

* دروغ گاهى در قالب سوگند در مىآيد، يعنى سوگند دروغ ياد مىكنند. (يَحلِفونَ بِاللّه...)(106)

* دروغ گاهى در قالب گريه ظاهر مىشود. چنانكه برادران يوسف شبانه و اشك ريزان نزد پدر آمدند كه يوسف را گرگ پاره كرد. (و جاؤا اءباهُم عِشاءً يَبكون)(107)

* دروغ تنها با زبان نيست، بلكه گاهى با عمل است. برادران يوسف پيراهن يوسف را با خون آميختند و با دروغِ عملى مطلب خود را اظهار داشتند. (بِدَمٍ كَذِب)(108)

* اسلام مردم را حتّى از دروغ شوخى نهى فرموده است.(109)

* دروغ، كليد بسيارى از گناهان است.(110)

* دروغ، انسان را از چشيدن مزه ايمان محروم كرده (111) وسبب خرابى ايمان مىشود.(112)

* امام باقر عليه السلام فرمود: چيزى بدتر از دروغ نيست.

* حضرت على عليه السلام فرمود: از دوستى با دروغگو بپرهيز كه او همچون سراب است.