* اين آيه، جلوى بسيارى از خطاها را مىگيرد. زيرا گاهى خواسته اكثريّت مردم، جلوه هاى ظاهرى و مادّى، پيروى از حدس و تخمين، ميل به ابتكار ونوآورى، هيجان و قضاوت عجولانه و خيال آزادانديشى، انسان را وادار به گفتن ها، نوشتن ها و تصميماتى مىكند كه ناخودآگاه انسان از خواسته خدا و رسول جلو مىافتد، همان گونه كه گاهى خيال عبادت، خيال قاطعيّت، خيال انقلابى بودن و خيال زهد و ساده زيستى، گروهى را وادار كرد تا از خدا و رسول پيشى بگيرند و به قول معروف كاسه داغ تر از آش باشند.
* اين آيه مىخواهد انسان ها را همچون فرشته تربيت كند، زيرا قرآن درباره فرشتگان مىفرمايد: در سخن بر خدا سبقت نمى گيرند و تنها طبق دستور او عمل مىكنند. (لايَسبِقونَه بِالقَول و هم باَمرِه يَعمَلون)(4)
* قرآن، موارد تقدّم را بيان نكرد تا شامل انواع پيش افتادن هاى عقيدتى، علمى، سياسى، اقتصادى و غيره در گفتار وكردار گردد.
* بعضى اصحاب از پيامبر صلّى الله عليه وآله درخواست كردند كه خود را مقطوع النسل و اَخته نمايند تا ديگر تمايلى به همسر نداشته باشند و يكسره در خدمت اسلام باشند، حضرت آنان را از اين كار زشت باز داشت.
* كسى كه از خدا و پيامبر صلّى الله عليه وآله پيشى مىگيرد، در مديريّت نظام خلل وارد كرده و جامعه را به هرج و مرج مىكشاندو در حقيقت دستگاه و نظام قانون گذارى را بازيچه تمايلات خود قرار مىدهد.