موارد جواز غيبت

* در مواردى غيبت كردن جايز است، به بعضى از موارد آن اشاره مىكنيم:

1 در مقام مشورت ؛ يعنى اگر شخصى درباره ديگرى مشورت خواست، ما مىتوانيم عيب هاى كسى كه مورد مشورت است را به مشورت كننده بگوييم.

2 براى ردّ حرف، عقيده باطل و اشخاصى كه داراى چنين اعتقاداتى هستند، تا مبادا مردم دنباله رو آنها شوند.

3 براى گواهى دادن بر ضد خلافكار نزد قاضى. همان گونه كه براى ردّ ادّعاهاى نابجا بايد حقيقت را گفت.

4 براى ردّ گواهى شاهدى كه مورد اطمينان نيست.

5 براى اظهار مظلوميّت، بيان كردن ظلم ظالم مانعى ندارد.

6 كسى كه بدون حيا و آشكارا گناه مىكند، غيبت ندارد.

7 براى تقيّه يا ردّ ادعاهاى پوچ، غيبت مانعى ندارد. مثلاً مىگويد: من مجتهدم، دكترم، سيّد هستم، و مىدانيم كه او اهل اين صفات نيست، جايز است به مردم آگاهى دهيم كه او اهل اين صفات نيست.