كلمه ى غاوون از غىّ، ضد رشد است، چنانكه در جاى ديگر مىفرمايد: قد تَبيّن الرّشد من الغَىّ(74)
از آنجا كه كفّار قرآن را ساخته ى وهم و خيال، و پيامبر را شاعر مىدانستند، اين آيات آنان را محكوم مىكند كه طرفداران شعرا، گمراهانند ولى طرفداران پيامبر اسلام گمراه نيستند. شعرا بى هدف وسرگشته اند وبه گفته ى خود عمل نمى كنند، ولى پيامبر اين گونه نيست، هماهنگى ميان گفتار و رفتار پيامبر اسلام، نشانه ى آن است كه او شاعر نيست.
از امام باقر وامام صادق عليهما السلام نقل شده كه به مناسبت آيه ى والشعراء يَتبعهم الغاوون فرمودند: كسانى كه فقه را براى غير دين آموخته باشند، يا عميق نياموخته باشند، هم گمراهند و هم ديگران را گمراه مىكنند و قصّه سرايان نيز مشمول اين سرزنش هستند.(75)
از اينكه نام شعراى بى هدف در كنار دروغ سازانى كه شياطين بر آنان نازل مىشوند، آمده است، شايد بتوان ارتباطى ميان شيطان دروغ ساز و شاعر بى هدف هرزه گو كشف نمود.
به گفته ى روايات: ذكر كثير، تسبيحات حضرت زهرا عليها السلام، يعنى سى و چهار مرتبه اللّه اكبر، سى و سه مرتبه الحمداللّه و سى و سه مرتبه سبحان اللّه است.
در حديث آمده است: ذكر خدا تنها با زبان نيست، بلكه ياد خداست به هنگام ترك گناه و انجام عبادت. ذكروا اللّه (76)
در حديث مىخوانيم: سر مبارك امام حسين عليه السلام بالاى نيزه اين آيه را تلاوت فرمود:و سيَعلم الّذين ظلموا... و امام صادق عليه السلام فرمود: مصداق روشن ظلم، ظلم درحقّ آل محمّد عليهم السلام است.(77)