و سلامي (شايسته ) بر او باد روزي كه متولّد شد و روزي كه مي ميرد و روزي كه زنده برانگيخته مي شود.
خداوند در اين آيات ، اوصاف گوناگوني را درباره حضرت يحيي برشمرده است : او در پيشگاه خداوند پرهيزكار بود، (تقيّا) نسبت به والدين نيكوكار بود، (برّا) و در برابر مردم ، سركش و عصيانگر نبود. (366) (لم يكن جبّارا عصيّا) مراد از سلامت هنگام مرگ ، سلامت عقيده و با ايمان مردن است .
1- مقام و منصب ، ما را از ياد والدين غافل نكند، پيامبر هم بايد نسبت به والدين نيكي كند. (و برّا بوالديه )
2- نيكي به پدر ومادر، نمودار تقواي الهي است . (كان تقيّا و برّا بوالديه )
3- آن نيكي به والدين مورد ستايش است كه در آن هيچ گونه نافرماني و سلطه جويي نباشد. (برّا بوالديه ولم يكن جبّارا عصيّا)
4- ترك نيكي به والدين ، نشانه ي عصيان و سركشي است . (ولم يكن جبّارا عصيّا)
5- سلام و درود فرستادن بر اولياي خدا مخصوص زمان حيات آنان نيست . (سلام عليه يوم ولد و يوم يموت و يوم ...)
6- سلام كردن ، نشانه ي كوچكي نيست ، زيرا خداي بزرگ هم سلام مي كند. (سلام عليه )، (سلام علي ابراهيم ) (367) و (سلام علي موسي و هارون ) (368)
7- يحيي تمام فراز و نشيب ها را با سلامت دين و ايمان به خدا سير كرد. (سلام عليه يوم ولد و يوم يموت و ...)
8- گراميداشت روز تولّد و يادبود روز وفات اولياي خدا، امري قرآني است . (سلام عليه يوم ولد و يوم يموت و ...)
9- خواندن زيارت نامه كه سلام بر اولياي خدا در طول زندگي آنهاست ، امري قرآني است . (سلام عليه يوم ولد و يوم يموت و ...)
10- كليد سالم زندگي كردن و سالم مردن و سلامتي در قيامت ، تقوا، نيكي به والدين و پرهيز از گناه و طغيان است . (كان تقيّا و برّا بوالديه و لم يكن جبارا عصيّا سلام عليه يوم ...)
366-تفسير الميزان
367-صافّات ، 109
368-صافّات ، 120