(يعقوب ) گفت : من ناله آشكار و حزن (پنهان ) خود را فقط به خدا شكايت مي برم و از (عنايت و لطف ) خداوند چيزي را مي دانم كه شما نمي دانيد.
((بث ّ)) به حزن شديد گفته مي شود كه گويا شدت آن باعث شده كه دارنده اش نتواند آنرا بيان كند.
1- موحّد درد دل خود را تنها با خداوند در ميان مي گذارد. (انّما اشكوا... الي اللّه )
2- آنچه مذموم است سكوتي است كه بر قلب واعصاب فشار مي آورد و سلامت انسان را به خطر مي اندازد و يا ناله وفرياد در برابر مردم است كه موقعيت انسان را پايين مي آورد. امّا شكايت بردن به خدا مانعي ندارد. (اشكوا...الي اللّه )
3- در گفتگو با خدا لذّتي است كه افراد عادي نمي فهمند.(اشكوا... الي اللّه ) (109)
4- افراد ظاهربين از كنار حوادث به راحتي مي گذرند ولي انسان هاي ژرف نگر آثار و حوادث را تا قيامت مي بينند. (اعلم من اللّه ...)
5- يعقوب به زنده بودن يوسف و سرآمدن فراغش و به حقايقي درباره ي خدا و صفات او آگاه بود كه بر ديگران پوشيده بود. (اعلم من اللّه ما لاتعلمون )
109-دست حاجت چون بري ، نزد خداوندي بركه كريم است و رحيم است و غفور است و ودودنعمتش نامتناهي كرمش بي پايان هيچ خواننده از اين در نرود بي مقصود