تفسیر نور سوره یونس

محسن قرائتی‏

نسخه متنی -صفحه : 109/ 18
نمايش فراداده

آيه: 17 فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللّهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِآيَاتِهِ إِنَّهُ لاَ يُفْلِحُ الْمُجْرِمُونَ

ترجمه:

پس كيست ستمكارتر از كسى كه بر خدا دروغ بندد، يا آيات او را دروغ بشمارد؟ قطعاً مجرمان، رستگار نمى شوند.

نكته ها:

، ادامه ى پاسخ كسانى است كه از پيامبر تقاضاى تغيير و تبديل قرآن را داشتند و اين تقاضا، نوعى افترا بر خداوند به حساب آمده است. مشابه اين آيه در موارد ديگرى هم هست، از جمله: وَمن اظلم ممّن افترى عَلى اللَّه كَذِباً و قالَ اُوحِىَ الىّ ولم يُوحَ اليه شيئٌ (234) كه ادّعاى دروغين وحى را دروغ بستن به خداوند شمرده است.

پيام ها:

1- بزرگ ترين ظلم، ظلم فرهنگى، اعتقادى وتحريف آيات است. من اظلم

2- هرچه شخصيّت بزرگتر باشد، افترا بر او خطرناك تر است. اظلم ممّن افترى على اللَّه

3- دين تراش ودين ساز، با كافر در يك رديف هستند. افترى، كذّب

4- بدعت، جرم است. المجرمون

5 - مبلّغ دينى اگر تفكّرات خود را به اسم دين بگويد، سزاوار تعبيراتى همچون اظلم، لايفلح و مجرم است.

234-انعام،93 .