مي‌كنيم.[1] تفصيل اين بحث تاريخي و روايي در بخش بعد خواهد آمد.
اين آيه نظير آياتي است كه خداي سبحان در آنها برخي زنان پيامبر اكرم(صلّي الله عليه و آله و سلّم) را كه در آنان زمينه مخالفتِ با حكم خدا وجود داشت با لحني تند سفارش فرموده كه مانند زنان ديگر نيستيد و در خانه‌هايتان بمانيد و مانند جاهليت تبرّج نداشته باشيد: (ينِساءَ النَّبي لَستُنَّ كَاَحَدٍ مِنَ النِّساءِ ... * وقَرنَ في بُيوتِكُنَّ ولاتَبَرَّجنَ تَبَرُّجَ الجهِليَّةِ الاولي)[2]، پس برخي همسرانِ پيامبر(صلّي الله عليه و آله و سلّم) نيازمند تهديد و انذار شديد بوده‌اند، زيرا در آينده نه چندان دور، زمينه بروز مشكلاتي از سوي آنان وجود داشت، چنان كه جنگ جمل از يك‌سو[3] و تيرباران شدن جنازه امام حسن(عليه‌السلام) از سوي ديگر از آن مشكلات بود.[4] اين‌گونه آيات، نمونه‌هايي از هشدارهاي قرآني درباره حوادث تلخ آينده است.
حج از زمان حضرت ابراهيم(عليه‌السلام) تا كنون عبادتي مهم به شمار مي‌آيد، به گونه‌اي كه گاه به احترام حج، و اينكه در هر سال يك حج انجام مي‌شود از يك سال با عنوان «حِجّه» ياد مي‌شود، چنان كه در قرارداد حضرت موسي و شعيب(عليهما‌السلام) از «ثماني سنين»، يعني هشت سال، به (ثَمنِي حِجَج) تعبير
[1] ـ كنز العمال، ج16، ص521؛ السنن الكبري، ج10، ص490. [2] ـ سوره احزاب، آيات 32 ـ 33. [3] ـ ر.ك: كتاب نقش عايشه در تاريخ اسلام. [4] ـ مناقب آل ابي طالب، ج4، ص44.