واقدي نيز مي گويد:
عقيده علماء اين است که گرونده به اسلام از راه انديشه و فکر که پيامبر را ولو يک ساعت از روز ديده باشد، صحابي است.(33)
در اين خصوص نظريه هاي محدود و پراکنده ديگري وجود دارد که مورد اعتنا و توجه واقع نشده است، مانند اين نظريه که مي گويد: صحابي شمرده نمي شود، مگر کسي که يکي از صفات چهارگانه زير را داشته باشد:
1- مصاحبتش با رسول خدا (ص) طولاني باشد.
2- روايتش از حضرت باقي مانده باشد. (از حضرت روايت کرده باشد)
3- جنگيدن وي در رکاب پيامبر (ص) به اثبات رسيده باشد.
4- در رکاب آن حضرت به درجه شهادت نائل آمده باشد.(34)
بنابر آنچه که گفته شد و به طور کلي ديدگاه هاي مختلف در مورد صحابه را مي توان چنين طبقه بندي کرد.
1- صحابي کسي است که معاصر پيامبر اکرم (ص) بوده باشد، حتي اگر او را نديده باشد.
2- صحابي يعني کسي که پيامبر را ديده باشد.
در اين ديدگاه کثرت ملازمت و همراهي شرط نيست و تنها کافي است که پيامبر اکرم (ص) را ديده باشد حتي براي مدت کوتاهي.
3- صحابي کسي است که پيامبر اکرم (ص) را ديده و او را همراهي کرده و از او پيروي کرده ولو مقدار اندکي.
4- صحابي کسي است که به مدت طولاني همراه پيامبر اکرم (ص) بوده باشد و از او علم دريافت کرده باشد.