تبليغ به عنوان وسيله اى كه پيام خدا را به بندگانش مىرساند اهميّت بسيار دارد و اهميت آن، در اهميت هدايت است.
رسالت انبياى الهى و امامان معصوم عليهم السلام، هدايت انسان ها از تاريكى ها به سوى نور بوده است و اگر انسانى از تاريكى به نور هدايت شود، مثل اين است كه همه انسان ها زنده شوند. زيرا يك انسان صالح مىتواند جامعه انسانى را به صلاح و نور راهبرى كند؛ (و من احياها فكانّما احيا الناس جميعاً)(55)
آرى، هدايت يك انسان به منزله زنده كردن اوست و آيا انسان زنده و مرده برابرند؟. (اءو من كان ميتاً فاءحييناه و جعلنا له نوراً يمشى به فى الناس كمن مثله فى الظّلمات ليس بخارج منها)(56) «آيا كسى كه مرده بود پس او را زنده كرديم و براى او روشنى علم و ديانت قرار داديم تا با آن روشنى، در بين مردم با سرافرازى حركت كند مانند كسى است كه در تاريكى هاى (جهل) غرق شده و قادر بر خارج شدن از آن نيست.»
امام حسن عسگرى عليه السلام مىفرمايد: كسى كه جاهلى را راهنمايى كند و شريعت اسلام را به او بياموزد همراه ما در نزد خداوند خواهد بود(57)
رسول بزرگوار اسلام صلّى الله عليه وآله وسلّم خطاب به معاذ فرمود:
«لئن يهدى اللّه بك رجلاً واحداً خير لك من الدنيا و ما فيها»(58)
«اگر خداوند به دست تو يك نفر را هدايت كند براى تو بهتر است از دنيا و هر آنچه در آن است.»
امام صادق عليه السلام مىفرمايد:
«معلّم الخير تستغفر له دواب الارض و حيتان البحر و كل صغير و كبير فى ارض اللّه و سمائه»(59) «تمام موجودات زمين و ماهيان دريا و هر كوچك و بزرگى در زمين و آسمان خدا، براى تعليم دهنده خوبى طلب آمرزش مىكنند.»
و «راهنماى بر كار خير، همچون انجام دهنده آن است.»(60)
رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم مىفرمايد:
«و ادع الناس الى الاسلام و اعلم انّ لك بكل من اجابك عتق رقبة من ولد يعقوب»(61) «مردم را به اسلام دعوت كن و بدان، در مقابل هر كسى كه تو را اجابت كند، ثواب آزادى يك بنده از فرزندان يعقوب برايت نوشته خواهد شد.»
اهميّت كار يك مبلّغ آن قدر زياد است كه اگر در اين راه مقدس، مخلصانه تلاش كند، قدم در راه رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم گذاشته است و جانشين او خواهد بود. زيرا آن بزرگوار فرمود:
«رحم اللّه خلفائى فقيل يا رسول اللّه من خلفاؤك قال الذين يحيون سنّتى و يعلّمونها عباد اللّه»(62) «خداوند جانشينان مرا رحمت كند. از ايشان سؤال شد كه آنان چه كسانى هستند؟ فرمود: كسانى كه سنّت مرا زنده مىكنند و آنرا به بندگان خدا مىآموزند.»
و در جاى ديگر در حق آنان به دعا مىفرمايد:
«الّلهمّ ارحم خلفائى (ثلاث مرّات) قيل يا رسول اللّه و من خلفاؤك قال الذين ياءتون من بعدى و يروون اءحاديثى و سنّتى»(63) «پروردگارا جانشينان مرا رحمت كن (سه بار). گفته شد، جانشينان شما چه كسانى هستند؟ فرمود: كسانى كه پس از من مىآيند و احاديث و سنت مرا روايت مىكنند.»
و چه پاداشى از اين بالاتر، كه مقام او از هزار عابد بيشتر است:
«الّرواية لحديثنا يشدّد به قلوب شيعتنا اءفضل من اءلف عابد»(64)
«كسى كه احاديث ما را روايت كند و دل هاى شيعيانمان را بدان محكم سازد از هزار عابد بهتر است.»
امام صادق عليه السلام مىفرمايد: «همانا مردى سخنى مىگويد و خداوند بوسيله آن، ايمانى را در قلب ديگرى مىنويسد بنابراين هم گوينده و هم شنونده هر دو آمرزيده مىشوند.»(65)